Wilczomlecz lśniący (Euphorbia milii) to niezwykle efektowna roślina ozdobna, która przyciąga uwagę swoimi barwnymi kwiatami i ciekawym pokrojem. Dzięki niewielkim wymaganiom pielęgnacyjnym jest idealna dla początkujących miłośników zieleni. Jej obecność w domu wnosi egzotyczny akcent i potrafi ożywić każde wnętrze. Ponadto, jest ceniona za odporność na niekorzystne warunki oraz długi okres kwitnienia.
Pochodzi z Madagaskaru, gdzie naturalnie rośnie na skalistych zboczach. Do Europy została sprowadzona w XIX wieku przez barona Milie, od którego nazwiska pochodzi jej łacińska nazwa. Egzotyczny wygląd i łatwość adaptacji sprawiły, że szybko zyskała popularność wśród europejskich hodowców.
Charakteryzuje się mięsistymi, zielonymi liśćmi oraz kolczastymi pędami, które mogą osiągać do metra wysokości. Kwiaty są niewielkie, otoczone jednak przez intensywnie kolorowe przykwiatki w odcieniach czerwieni, różu czy bieli. Dzięki temu roślina prezentuje się niezwykle dekoracyjnie przez cały rok. Najlepiej rośnie w jasnych miejscach, ale unikać należy bezpośredniego, ostrego słońca. Doskonale sprawdza się jako ozdoba parapetów, tarasów czy ogrodów zimowych.
Podstawy pielęgnacji
Uprawa tej rośliny jest stosunkowo prosta. Preferuje stanowiska dobrze oświetlone, ale nie narażone na bezpośrednie działanie intensywnego słońca, które może poparzyć liście. Podłoże powinno być przepuszczalne, najlepiej z domieszką piasku lub perlitu, co zapewni odpowiedni drenaż.
Podlewanie powinno być umiarkowane. W okresie wzrostu wystarczy nawadniać ją raz w tygodniu, pozwalając podłożu lekko przeschnąć między kolejnymi podlewaniami. Zimą, gdy roślina przechodzi w stan spoczynku, podlewanie należy ograniczyć. Nawożenie zaleca się co 2-3 tygodnie w okresie wegetacji, stosując nawóz dla sukulentów.
Ważne jest również regularne usuwanie przekwitłych kwiatów i suchych liści, co stymuluje wzrost nowych pędów. Ze względu na kolczaste pędy, zabiegi pielęgnacyjne najlepiej wykonywać w rękawicach ochronnych.
Rozmnażanie
Rozmnażanie Wilczomlecza lśniącego jest możliwe poprzez sadzonki pędowe, co można z powodzeniem przeprowadzić w warunkach domowych. Wiosną lub latem należy odciąć fragment zdrowego pędu o długości około 10 cm. Ważne jest, aby miejsce cięcia pozostawić na kilka godzin do wyschnięcia, co zapobiegnie wyciekaniu soku mlecznego.
Sadzonkę umieszcza się następnie w wilgotnym podłożu złożonym z torfu i piasku. Doniczkę warto przykryć folią, tworząc mini-szklarenkę, co zapewni odpowiednią wilgotność i temperaturę. Po kilku tygodniach powinny pojawić się korzenie, a młodą roślinę można przesadzić do docelowego pojemnika.
Choroby i szkodniki
Mszyce
Atakują młode pędy i liście, powodując ich deformację i osłabienie rośliny. Zwalczanie polega na opryskach preparatami owadobójczymi lub zastosowaniu naturalnych środków, takich jak roztwór wody z mydłem potasowym.
Przędziorki
Objawiają się żółknięciem i opadaniem liści, a na spodniej stronie blaszki liściowej widoczne są delikatne pajęczynki. Walka z nimi polega na zwiększeniu wilgotności powietrza oraz użyciu odpowiednich akarycydów.
Zgnilizna korzeni
Spowodowana jest nadmiernym podlewaniem i słabym drenażem podłoża. Aby uratować roślinę, należy ją przesadzić do świeżej, przepuszczalnej ziemi, usuwając wcześniej uszkodzone korzenie. Podlewanie trzeba ograniczyć i dostosować do potrzeb sukulentów.