Szeflera (Brassaia actinophylla) jest rozpowszechniona w rejonach tropikalnych południowo-wschodniej Azji i w Australii. Ten mały krzew ma odmiany o liściach pstrych, osiąga niekiedy wysokość 1-2 m i znajduje zastosowanie jako roślina pokojowa. Ma on liście dłoniaste, skórzaste, błyszczące, o barwie żywozielonej.
Gatunek botaniczny rozmnaża się w zakładach ogrodniczych przez siew importowanych nasion. Gatunki o małych liściach, jak B. arboricola i B. digitata, od marca do sierpnia przez sadzonki wierzchołkowe. Sadzi się je w doniczkach o średnicy 7-8 cm wypełnionych ziemią liściową i torfem, a następnie umieszcza w klimatyzowanym kiełkowniku. Ukorzeniają się w temperaturze około 22-24°C, przy czym temperatura podłoża powinna wynosić 20-22°C. Sadzonki okrywa się folią plastykową i utrzymuje wysoką wilgotność powietrza.
Szeflerę uprawia się w temperaturze 16-20°C na świetle rozproszonym lub w półcieniu. W suchym powietrzu roślina zrzuca dolne liście i dlatego należy ją często zraszać, zwłaszcza gdy temperatura jest wysoka. Latem podlewa się codziennie, aby podłoże było stale wilgotne. Zimą należy zapewnić więcej światła i ograniczyć podlewanie.
Przesadza się każdego roku lub co 2 lata do mieszaniny ziemi liściowej, gleby mineralnej i torfu (2:1:1), o pH 5,0-6,0. Od końca marca do końca sierpnia co 10 dni zasila się rośliny płynnym nawozem wieloskładnikowym, o stężeniu 0,2-0,3%.
Obecnie szeflera jest rośliną bardzo poszukiwaną. Umieszcza się ją pośród dużych grup roślin w zimowym ogrodzie, oknie kwiatowym itp. Można też uprawiać ją w mieszkaniu pojedynczo w doniczce, pod warunkiem, że wilgotność powietrza wynosi tam co najmniej 60%. Udaje się doskonale w uprawie hydroponicznej, zwłaszcza posadzona w dużym pojemniku.