Skimia japońska (Skimmia japonica) należy do tych gatunków, które wyglądają atrakcyjnie przez cały rok. Wiosną stroi się w wiechy białych lub różowych, pachnących kwiatów, jesienią zaś - w jaskrawoczerwone, kuliste owoce. Warto jednak wiedzieć, że skimia jest rośliną dwupienną i aby zaowocowała, należy ustawić razem okaz męski i żeński. Gdy zakwitną, przenosimy pędzelkiem pyłek z kwiatów męskich na słupki kwiatów żeńskich.
W sprzedaży skimia w doniczkach bywa najczęściej jesienią i zimą. Odmiany 'Scarlett Queen' i 'Nymans' mają czerwone owoce, natomiast 'Kew White' - białe. Niezależnie od pory roku skimia cieszy nasze oczy lśniącymi, skórzastymi i pachnącymi liśćmi, długości 7-15 cm. Gatunek ten zyskuje ostatnio popularność nie tylko jako roślina doniczkowa. Jej cięte gałązki - z kwiatami bądź owocami - stanowią cenny materiał dla bukieciarzy.
Skimia japońska jest blisko spokrewniona z roślinami cytrusowymi i tak jak one należy do rodziny rutowatych (Rutaceae). W warunkach naturalnych występuje w Azji Wschodniej - w Japonii, we wschodniej Syberii, na Tajwanie i Filipinach. Rośnie w górskich lasach. Tworzy rozłożyste krzewy wysokości 1-1,5 m. Oprócz skimii japońskiej oznaczono kilka innych gatunków, które jednak nie zdobyły popularności. Roślina ta znosi spadki temperatury tylko do kilku stopni poniżej zera, dlatego może zdobić ogrody jedynie w krajach o dość łagodnym klimacie (w gruncie dorasta tam do wysokości około 1 m). U nas nadaje się przede wszystkim do uprawy w mieszkaniu, w dużych pojemnikach. Na naszym rynku roślina ta pojawiła się niedawno i nadal jej pielęgnacja sprawia amatorom pewne kłopoty.
Skimia powinna stać w miejscu dobrze oświetlonym, ale nie bezpośrednio nasłonecznionym. Dobrze też sobie radzi w półcieniu. Roślina ta wymaga latem dostępu świeżego powietrza, dlatego w tym czasie najlepiej wystawić ją na balkon, taras lub do ogrodu, przeznaczając dla niej miejsce osłonięte od wiatru. Na kilka letnich miesięcy roślinę możemy też posadzić bezpośrednio w gruncie. Jednak jesienią trzeba ją wykopać, przesadzić do doniczki, a na zimę przenieść do widnego przewiewnego pomieszczenia. W tym okresie należy zapewnić skimii temperaturę 8-10°C. Do podlewania najlepiej używać letniej, miękkiej wody (np. przegotowanej). Latem dostarczamy roślinie umiarkowanej ilości wody, zimą - podlewamy ją dość skąpo. Gatunek ten wymaga żyznego, lekko kwaśnego podłoża. Od wiosny do końca lata skimię nawozimy co dwa tygodnie odżywką dla kwitnących roślin doniczkowych (gdy skimia jest niedożywiona, na jej liściach widać chlorotyczne przebarwienia).
Skimię można rozmnażać przez sadzonki wierzchołkowe, które ścinamy w sierpniu. Podłoże (np. mieszanina piasku z torfem) powinno być dość ciepłe (18°C). Ukorzenianie jest jednak trudne i długotrwałe. Można też zebrać jesienią dojrzałe owoce, wydobyć nasiona z mięsistych osłonek i wysiać do doniczek.