Żadna inna roślina nie ożywi tak efektownie szarego, smutnego do tej pory miejsca, jak mieniąca się przepysznymi kolorami petunia (Petunia hybrida). Niezliczone odmiany petunii zachwycają olśniewającymi formami i barwami. Jej lejkowate kwiaty mogą być pojedyncze lub pełne, o płatkach prostych lub strzępiasto karbowanych.
Petunia (Petunia hybrida) pochodzi z Ameryki Południowej, gdzie rośnie naturalnie w Brazylii, Argentynie, Paragwaju i Urugwaju. Odkryta przez europejskich botaników w XVIII wieku, szybko zdobyła popularność jako roślina ozdobna. Intensywne prace nad hybrydyzacją w XIX wieku doprowadziły do powstania licznych, barwnych odmian, które dziś zdobią ogrody, balkony i miejskie parki na całym świecie.
Petunie najefektowniej wyglądają rosnąc w grupie, gdy ich kwiaty tworzą niezwykły kobierzec. Wspaniale prezentują się w skrzynce - zarówno w jednogatunkowej kompozycji, jak i z innymi roślinami kwitnącymi.
Większość popularnych odmian petunii osiąga wysokość 25 - 30 cm. Spośród nich liczne mają pokrój zwieszony. Wielkość kwiatów waha się od 5 cm u odmian obficie kwitnących, tzw. mulitflora, do 10 cm u odmian wielkokwiatowych, tzw. grandiflora, których kwiaty są mniej liczne, ale za to wyjątkowo okazałe. Kwiaty petunii cechuje niezwykle szeroka paleta jaskrawych barw. Wyhodowano odmiany o kwiatach czerwonych, białych, niebieskich, fioletowych i żółtych, przy czym mogą one być jednobarwne, nakrapiane, w paski dwu-, a nawet trójbarwne.
Kwiaty petunii są lejkowate, aksamitnie miękkie, wyrastające pojedynczo na szypułkach w kątach liści. Zdecydowana większość odmian ma kwiaty pojedyncze. Istnieją również odmiany o kwiatach pełnych i strzępiasto karbowanych, ale ich kwiaty są o wiele delikatniejsze i mogą być uszkadzane przez padający deszcz. Liście petunii są miękko owłosione, całobrzegie, owalno-podługowate z okrągłym lub lekko szpiczastym końcem.
Odmiany grandiflora świetnie nadają się do dużych pojemników i ogrodów, gdzie mogą pokazać swoje okazałe kwiaty, natomiast odmiany multiflora są idealne do skrzynek balkonowych i rabat, tworząc kolorowe dywany.
Pielęgnacja
Petunie lubią miejsca słoneczne, ale nie tolerują przesychania podłoża. Jeśli roślina jest zbyt wybujała, należy ją przyciąć. Regularne usuwanie więdnących kwiatów pobudza kwitnienie. Do uprawy petunii najlepsze jest podłoże przepuszczalne i zasobne, choć na słabszej glebie również sobie poradzą.
Ponieważ petunie lubią miejsca słoneczne, należy je obficie podlewać, szczególnie jeśli rosną w pojemnikach. Lepiej kwitną, gdy zasila się je niewielkimi, ale regularnymi dawkami nawozu. Obfitsze nawożenie potrzebne jest jedynie roślinom uprawianym w pojemnikach na nieco słabszym podłożu.
Rośliny lubią słoneczną ekspozycję, dlatego najlepsze do ich uprawy w skrzynkach lub doniczkach są jasne okna, na które przynajmniej przez kilka godzin dziennie pada intensywne światło. Chłodna, wilgotna pogoda sprzyja pojawianiu się chorób pleśniowych kwiatów. Rośliny są także wrażliwe na przymrozki.
Uprawa z nasion
Przed zakupem sprawdźmy datę produkcji na torebce z nasionami, aby upewnić się, że nie są przeterminowane. Wysiewa się je w domu, od marca do kwietnia.
1. Nasiona wysiewamy do kiełkownika wypełnionego wilgotną ziemią torfową.
2. Kiełkownik nakrywamy arkuszem papieru i kawałkiem szybki, a następnie ustawiamy w ciepłym miejscu. Po kilku dniach powinny pojawić się siewki.
3. Gdy rośliny wzejdą, usuwamy papier, ale szybkę pozostawiamy jeszcze na kilka dni. Kuwetę z siewkami ustawiamy w jasnym miejscu.
4. Gdy siewki wykształcą po cztery liście, można przesadzić je pojedynczo do doniczek. Jeśli ryzyko wystąpienia przymrozków jest niewielkie, doniczki należy wystawić na zewnątrz. Nakrywamy je na noc czarną folią ogrodniczą. Gdy sadzonki będą miały ok. 10-15 cm wysokości, można je przesadzić do skrzynek lub na rabaty.
Choroby i szkodniki
Brak kwitnienia
Przyczyną słabego kwitnienia może być niedostatek światła lub nadmierne nawożenie nawozem zasobnym w azot. Ograniczamy nawożenie i przestawiamy roślinę w jaśniejsze miejsce.
Mszyce
Często sprawdzamy, czy rośliny nie są porażone przez mszyce. Jeśli porażenie jest niewielkie, spryskujemy zaatakowane pędy silnym strumieniem wody z mydłem. W cięższych przypadkach stosujemy odpowiedni środek owadobójczy.