Większość paproci to idealne rośliny do domu. Dzięki efektownemu ulistnieniu Orliczka kreteńska (Pteris cretica) stanowić będzie elegancki akcent w każdym pokoju - zarówno jako pojedynczy egzemplarz jak i jako część kompozycji.
Rodzaj Pteris pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego, Indii i Japonii. Obejmuje 250 gatunków i jest jedną z najpopularniejszych paproci hodowanych w domach. Nazwa Pteris pochodzi z łaciny i oznacza "pióra" lub "skrzydła".
U większości paproci zarodniki znajdują się na spodniej stronie pierzastych liści - u orliczki zaś umieszczone są wzdłuż nerwu. Zarodniki przykryte są grubą "skórką" i nie są widoczne na pierwszy rzut oka, ale jeśli ją ostrożnie uniesiemy, dostrzeżemy maleńkie brązowe kropki. To zarodnie, zawierające tysiące zarodników.
Orliczka kreteńska może wyrosnąć do ok. 30-45 cm wysokości i 23-38 cm szerokości. Rośnie dość powoli i sama utrzymuje zwartą formę, bez konieczności przycinania. Doskonale nadaje się do ciemniejszych pomieszczeń, takich jak przedpokój, łazienka lub północny pokój. Dobrze jest hodować ją razem z innymi roślinami dobrze czującymi się w wilgotnych pomieszczeniach.
Podstawy pielęgnacji
Roślina wymaga jedynie podstawowej opieki. Jeśli zapewnimy jej odpowiednie warunki, roślina bujnie się rozrośnie. Zwiędłe liście należy natychmiast przycinać.
Duże okazy w okresie intensywnego wzrostu powinny być przesadzane co roku w lutym. Najlepsza dla orliczki jest mieszanka torfu i kompostu. Latem podlewamy roślinę obficie. Trzeba pilnować, aby ziemia w doniczce nigdy całkowicie nie wyschła. Zimą podłoże powinno być cały czas lekko wilgotne - nie wolno dopuścić do przesuszenia korzeni. Orliczkę należy również regularnie zraszać.
W okresie letnim zasilamy roślinę co dwa tygodnie słabym roztworem płynnego nawozu. Jak wszystkie paprocie, orliczka kreteńska potrzebuje sporo światła, lecz nie toleruje bezpośredniego nasłonecznienia. Najlepszym stanowiskiem dla niej będzie okno o wystawie północnej. Latem najkorzystniejsza dla orliczki temperatura to 18°—20°C; zimą — powinna być nawet nieco niższa, ok.
16-18°C.
Rozmnażanie z zarodników
W marcu delikatnie zeskrobujemy zarodniki z liści i wysiewamy je do nielakierowanych glinianych podstawek pod doniczki z mieszanką torfu i kompostu. Pojemniki ustawiamy w kuwecie z wodą, aby wilgoć mogła przenikać do podstawek przez glinę - nie wolno podlewać zarodników od góry, bo zostałyby spłukane. Kuwetę nakrywamy szkłem lub folią i ustawiamy w ciemnym miejscu na czas kiełkowania zarodników. Właściwa temperatura to 18°-20°C.
Po 8-14 dniach na powierzchni powinien pojawić się zielony "dywan". Wtedy kuwetę należy ustawić w świetle rozproszonym. W kwietniu z "dywanu" powinny już wyodrębnić się osobne sadzonki. Można je przesadzić do oddzielnych podstawek. Podstawki ustawiamy z powrotem w kuwecie. Kiedy na sadzonkach pojawią się pierzaste listki, przesadzamy je do doniczek z mieszanką torfu i kompostu.
Choroby i szkodniki
Wysuszone liście
Jeśli liście schną i więdną, znaczy to, że podłoże w doniczce jest przesuszone. Obcinamy uschnięte liście i ustawiamy doniczkę na kilka godzin w pojemniku z wodą. Roślinę regularnie zraszamy.
Brązowe plamy
Jeśli na liście orliczki dostanie się woda, mogą pojawić się na nich brązowe plamy. Zraszamy roślinę bardzo delikatną mgiełką, trzymając spryskiwacz w odległości co najmniej 15 cm. Nie dopuszczamy, aby woda zbierała się w zagłębieniach liści.
Białe plamy na liściach
Mogą być spowodowane przez wciorniastki. Ostrożnie spryskujemy roślinę odpowiednim insektycydem.