Ozdobą tej niskiej rośliny zielnej są barwne jagody wielkości ziaren grochu. Owoce mają barwę koralowoczerwoną lub pomarańczową, ale są też odmiany o owocach jasnożółtych i białych. Nertera płożąca ten występuje dziko w Australii oraz w Ameryce Południowej i Środkowej.
Nertera płożąca (Nertera granadensis) należy do rodziny marzanowatych (Rubiaceae). Doskonale nadaje się do uprawy w małych, płytkich naczyniach. Pędy nertery, okryte drobnymi liśćmi, osiągają długość 15-25 cm, a niepozorne gwiazdkowate kwiaty pojawiają się w kwietniu i w maju. Barwne owoce dojrzewają w sierpniu i mogą utrzymywać się do zimy.
Pielęgnacja
Nertera wymaga jasnego lub półcienistego stanowiska, ale nie bezpośrednio nasłonecznionego. Latem, z wyjątkiem pory kwitnienia, warto często ją zraszać letnią wodą. Należy też utrzymywać umiarkowanie wilgotne podłoże. Do podlewania najlepiej używać letniej przegotowanej wody. Latem nerterę nawozi się raz w miesiącu, stosując odżywkę dla kwitnących roślin doniczkowych (zawierającą mniejsze dawki azotu). Na lato nerterę można wystawić na zewnątrz. Gdy dekoracyjne owoce zwiędną, nerterę można wyrzucić, jeśli jednak chcemy uprawiać ją dalej, musimy zapewnić jej zimą niską temperaturę (około 10°C) i jasne miejsce. W tym okresie podlewanie ograniczamy do minimum. Późnym latem i jesienią nerterę można rozmnażać przez podział. Wtedy też przesadzamy ją do przepuszczalnej próchnicznej ziemi z dodatkiem piasku.