Hippeastrum (Hippeastrum), zwane inaczej zwartnicą, jest jedną z tych roślin, które w zimie ukoją nas swoimi pięknymi kwiatami. Kupić je można jako kwiaty cięte o długich łodygach lub jako rośliny doniczkowe. Jest rośliną, której nie można nie zauważyć. Najpierw pojawia się jedna lub dwie łodygi, zazwyczaj z czterema dzwonkowatymi kwiatami. Jeśli będziemy mieć szczęście, mogą się wytworzyć łodygi z nawet pięcioma białoróżowymi lub czerwonymi kwiatami. Liście wyrastają dopiero później.
Łacińską nazwę Hippeastrum można wyjaśnić na dwa sposoby. Jedni wywodzą ją od greckiego hippeus tzn. rycerz i astron, co znaczy gwiazda, stąd też pochodzi nazwa niemiecka - Ritterstern, gwiazda rycerza. Inni twierdzą, że nazwa pochodzi od greckiego hippos - koń, ponieważ zamknięte kwiaty przypominają trochę głowę końską.
Liście, w porównaniu ze wspaniaymi kwiatami, są skromne, koloru ciemnozielonego, a długość mają od 40 do 60 cm. Pojawiają się dopiero po kwiatach. W lecie, kiedy roślina przygotowuje się do okresu spoczynku, liście obumierają. Jako wynik krzyżowania i uszlachetniania różnych gatunków, szczególnie w znanej z upraw roślin cebulowych Holandii, powstało wiele mieszańców. Dzisiaj hippeastrum hodowane jest na olbrzymich obszarach w połuniowej Afryce i w formie cebul dostarczane jest do Europy.
Hippeastrum potrzebuje podczas kwitnienia więcej miejsca. Długość liści rzadko przekracza 30 - 40 cm, ale pęd kwiatowy dochodzi do pół metra. Kwiat hippeastrum jest olbrzymi, dochodzi nawet do 15 cm. Kolory od białego po czerwony. Zapach jest lekko słodkawy, najbardziej intensywnie pachną gatunki białe.
Podczas wzrostu roślina wymaga dostatecznego nasłonecznienia, świeżego powietrza oraz dużej jego wilgotności, temperatura podczas kwitnienia nie powinna - o ile to możliwe - przekraczać 18° C. a w zimie nie powinna spadać poniżej 16° C. Im szybciej roślina rośnie, tym więcej potrzebuje wody, nawozi się ją do końca lipca, raz na tydzień. Natomiast od września do grudnia podlewać należy bardzo skąpo.
Przesadzanie jest konieczne jedynie raz na trzy - cztery lata, po okresie całkowitego spoczynku. Należy używać ziemi bogatej w środki odżywcze, przepuszczalnej i nie zapomnieć o wykonaniu drenażu. Stare kwiatostany i liście usychają same. Podczas przesadzania suche i zbutwiałe, lub co gorsza zaatakowane przez grzyb łuski cebuli powinno się usunąć.
Roślinę najlepiej rozmnażać za pomocą cebulek przybyszowych, tj. matych cebulek, które powstają wokół cebuli matecznej. Można je ostrożnie oddzielić i włożyć do małych doniczek z żyzną ziemią. Ale na kwiaty można liczyć dopiero po 2 - 3 latach. Rozmnażanie za pomocą sadzonek z łusek cebuli (łupin), podobnie jak u lilii, jest wprawdzie możliwe, ale dość trudne, podobnie jak rozmnażanie z nasion. Do wyhodowania rośliny z nasion niezbędna jest przez cały rok podwyższona temperatura i duża wilgotność powietrza, a więc warunki bardziej szklarniowe, trudne do uzyskania w domu.
Hippeastrum kupuje się zazwyczaj krótko przed zakwitnięciem. Bardzo często można jednak nabyć, podobnie jak w przypadku hiacyntów, kiełkującą cebulę, ukrytą pod papierowym kolpaczkiem. Jeśli roślina ma już pączki, należy im się przyjrzeć, ponieważ po nich widać już czy okaz będzie dobrej czy gorszej jakości. Zdrowa, silna cebula może kwitnąć wielokrotnie, pod warunkiem, że w okresie spoczynku jest odpowiednio pielęgnowana.