Galtonia biaława (Galtonia candicans) jest gatunkiem silnie rosnącym. Rośliny o wysokości nawet 120 cm, z rozetą pięknych, mieczowatych liści otaczających grubą, sztywną łodygę są w czasie kwitnienia bardzo dekoracyjne, gdyż tworzą nawet kilkadziesiąt kwiatów. Częścią podziemną jest u galtonii cebula wielkości pięści, pokryta grubą, żółtawą łuską. Galtonia biaława nazywana jest także hiacyntem letnim, gdyż przypomina budową hiacynty, chociaż jest od nich kilkakrotnie większa.
Rozmnaża się jednak nie z cebul przybyszowych, a z nasion. Tworzą się one dość łatwo. Ponieważ w kwiatostanie jest bardzo dużo kwiatów, nasiona są lepiej wykształcone, gdy pęd przytnie się nad 10 kwiatem. We wrześniu zbiera się torebki nasienne, suszy i oczyszczone nasiona przechowuje się do wiosny. W końcu kwietnia sieje się je w ogrodzie lub nieco wcześniej do doniczek ustawionych w chłodnym pomieszczeniu. Do gruntu przesadza się siewki ostrożnie, dopiero w maju. W pierwszym roku tworzą się małe cebule, z których kwitnące rośliny będzie można uzyskać po 2-3 latach uprawy.
Galtonia dobrze rośnie w miejscach słonecznych, w glebie żyznej i dostatecznie wilgotnej. Wymaga podlewania w okresie suszy, a także zasilania. Jesienią, w roku poprzedzającym sadzenie, można glebę użyźnić, przekopując dobrze rozłożony krowieniec. Duże cebule sadzi się na głębokości 15 cm, mniejsze płycej. Odstępy między roślinami powinny wynosić co najmniej 50 cm, gdyż liście silnie rosną i nie powinny się wzajemnie cieniować. Galtonię sadzi się w końcu kwietnia lub na początku maja w niewielkich grupach, po 3-5 roślin, a gdy miejsca jest mało - pojedynczo. W końcu września lub na początku października wykopuje się cebule i przenosi do chłodnego, suchego pomieszczenia, podobnie jak dalie czy mieczyki.