Faukaria tygrysia (Faucaria tigrina) to bezłodygowy sukulent, który zachwyca swoim niezwykłym i drapieżnym wyglądem, zyskując potoczną nazwę „paszcza tygrysa”. Warta jest hodowania głównie ze względu na charakterystyczne, mięsiste liście, których brzegi pokryte są „zębami”, przypominającymi szczęki. Jest to miniaturowa roślina, łatwa w uprawie, idealna na słoneczne parapety. Dodatkowo, jeśli zapewni się jej chłodny spoczynek zimowy, jesienią można podziwiać jej duże, podobne do margerytek kwiaty. Uprawiana w płaskich pojemnikach może szybko się rozrastać, tworząc efektowne, zwarte kępy.
Ten fascynujący sukulent należy do rodzaju Faucaria, który naturalnie występuje w suchych rejonach południowej Afryki. Do Europy został sprowadzony i zaczął być hodowany około 100 lat temu. Jego popularność wynika przede wszystkim z unikatowego kształtu, który wyróżnia go na tle innych roślin. Roślina ta może być uprawiana zarówno jako pojedynczy, zwracający uwagę okaz, jak i element szerszej kolekcji sukulentów.
„Paszcza tygrysa” jest zwarta i niewielka; zazwyczaj osiąga tylko 5–7 cm wysokości, ale ma tendencję do szybkiego rozrastania się na szerokość, ciasno wypełniając doniczkę. Ma cztery do pięciu par szarozielonych, mięsistych liści, które są gęsto usiane białymi kropkami. Najbardziej charakterystyczną cechą są brzegi liści pokryte twardymi wyrostkami, które do złudzenia przypominają paszczę tygrysa lub rozwartą szczękę. Kwiaty, pojawiające się późną jesienią, są złotożółte i mają stosunkowo dużą średnicę około 5 cm w porównaniu do niewielkich rozmiarów całej rośliny.
Roślina ta uwielbia słońce i dla zapewnienia jej jak najlepszego rozwoju należy umieścić ją w najjaśniejszym miejscu w mieszkaniu, na przykład na parapecie okna o wystawie południowej. Latem w pomieszczeniu powinna być zapewniona dobra wentylacja, choć należy unikać przeciągów. Zarówno „paszczę tygrysa”, jak i inne gatunki z tego rodzaju, najlepiej prezentować w szerokich, płaskich pojemnikach, które umożliwią im swobodne rozrastanie się. Ze względu na swój sukulentowy charakter świetnie nadają się także do kompozycji z innymi sukulentami.
Podstawy pielęgnacji
Pielęgnacja opisywanego sukulenta jest stosunkowo prosta, ale wymaga ścisłego przestrzegania zasady, że roślina ta nie toleruje wilgoci.
Kluczem do sukcesu jest zapewnienie specjalnego, dobrze przepuszczalnego podłoża, które szybko odprowadza nadmiar wody. Można użyć gotowej ziemi przeznaczonej dla kaktusów lub samodzielnie sporządzić mieszankę z równych części ziemi doniczkowej i piasku. Przesadzanie należy przeprowadzać co około 3 lata, najlepiej w kwietniu.
Roślinę podlewa się umiarkowanie od kwietnia do końca lata, w okresie wzrostu. Następnie, wraz ze zbliżającą się zimą, nawadnianie powinno być stopniowo ograniczane. W czasie spoczynku zimowego, który idealnie powinien odbywać się w chłodnym i suchym miejscu, najlepiej w temperaturze około 5°C, podlewanie należy całkowicie wstrzymać. Jakakolwiek wilgoć w tym okresie może doprowadzić do gnicia.
Nawożenie przeprowadza się raz w roku, późnym latem, tuż przed przewidywanym kwitnieniem. Stosuje się wówczas płynny nawóz, najlepiej specjalnie przeznaczony dla kaktusów.
Latem roślina dobrze rośnie w standardowej temperaturze pokojowej, wynoszącej 18–24°C. Aby jednak faukaria zakwitła jesienią, konieczne jest zapewnienie jej chłodnych i suchych warunków zimowych, obniżając temperaturę do około 5°C.
Rozmnażanie
Roślinę można rozmnażać na dwa główne sposoby, które z powodzeniem stosuje się w warunkach domowych.
Podział kęp
Ta metoda jest najłatwiejsza, ponieważ roślina szybko rozrasta się w doniczce, tworząc gęste kępki. Najlepiej przeprowadzać ją w kwietniu. Zabieg polega na delikatnym rozdzieleniu poszczególnych kępek rośliny. Każdą tak uzyskaną nową roślinę należy posadzić w osobnej doniczce, zapewniając jej odpowiednie podłoże.
Sadzonki z liścia i pędu
Rozmnażanie z sadzonek jest możliwe od czerwca do sierpnia. Polega ono na przycięciu sadzonek złożonych z liścia i kawałka pędu. Tak przygotowane sadzonki trzeba suszyć przez dwa dni, a następnie umieścić w ukorzeniaczu. Sadzonki muszą być trzymane w cieniu aż do momentu, gdy wypuszczą nowe listki i pędy. Po tym czasie nowo ukorzenione okazy sadzi się w osobnych doniczkach. Sadzonki ze zdrowych liści i pędów są również jedyną metodą ratunku, gdy cała roślina zacznie gnić.
Choroby i szkodniki
Mączliki
Białe, puszyste grudki na liściach to najpewniej mączliki. Należy je zetrzeć wacikiem nasączonym insektycydem.
Gnicie
Brązowe plamy, pojawiające się u nasady liści, są zwykle sygnałem, że roślina zaczęła gnić z powodu nadmiaru wilgoci. Niestety, w takim stadium gnijący sukulent jest już zazwyczaj nie do uratowania. Jedyne, co można zrobić, to spróbować pobrać sadzonki ze zdrowych liści i pędów, aby ocalić roślinę.
Plamy spowodowane wilgocią
Brązowe plamy mogą pojawić się na samych liściach, również jako wynik zbyt dużej wilgoci. W tym przypadku zaatakowane liście należy usunąć, aby nie dopuścić do dalszego rozprzestrzeniania się problemu.
🌼 Uprawa w pigułce
- Typ rośliny: Sukulent bezłodygowy. Roślina wieloletnia.
- Stanowisko: Najmocniej nasłonecznione miejsce, np. parapet okna o wystawie południowej. Latem temperatura 18–24°C.
- Podłoże: Specjalne, dobrze przepuszczalne podłoże dla kaktusów lub mieszanka równych części ziemi doniczkowej i piasku.
- Podlewanie: Umiarkowane od kwietnia do końca lata; następnie stopniowo ograniczane. Całkowite zaprzestanie podlewania w czasie spoczynku zimowego, aby uniknąć gnicia.
- Nawożenie: Raz w roku, późnym latem (tuż przed kwitnieniem), płynnym nawozem, najlepiej przeznaczonym dla kaktusów.
- Pielęgnacja: Wymaga dobrej wentylacji latem, ale należy unikać przeciągów. Zimą powinna spędzić czas w miejscu suchym i chłodnym (idealnie ok. 5°C). Przesadzać co 3 lata, najlepiej w kwietniu.
- Rozmnażanie: Przez delikatny podział kęp (w kwietniu) lub przez sadzonki złożone z liścia i kawałka pędu (od czerwca do sierpnia).
- Odporność: Łatwa w uprawie. Nie toleruje wilgoci, która może spowodować gnicie.
- Zastosowanie: Do uprawy pojedynczo lub jako część kolekcji sukulentów. Najlepiej czuje się w szerokich, płaskich pojemnikach.