Fatsja japońska (Fatsia japonica) to ciekawa roślina ozdobna o dużych, błyszczących liściach, która świetnie sprawdza się w salonach czy biurach. Jest prosta w uprawie i bardzo wytrzymała, dlatego stanowi dobry wybór nawet dla początkujących miłośników zieleni. Jej wyjątkowy pokrój i okazałe liście przyciągają wzrok i nadają wnętrzom egzotycznego charakteru.
Dobrze oczyszcza powietrze i rośnie stosunkowo szybko, co czyni ją jeszcze bardziej atrakcyjną. Dzięki temu łatwo stworzyć efektowną aranżację w krótkim czasie.
Fatsja japońska pochodzi z Japonii, gdzie w naturalnych warunkach porasta cieniste lasy i okolice górskich strumieni. Do Europy trafiła dzięki badaczom i botanikom, którzy sprowadzali egzotyczne gatunki w celach kolekcjonerskich, a następnie rozprzestrzeniali je w ogrodach botanicznych. Z czasem zdobyła uznanie w szerszych kręgach, stając się popularnym elementem ozdobnym w oranżeriach oraz wnętrzach domów.
Ten gatunek charakteryzuje się sporymi liśćmi o głębokich wcięciach, które przypominają kształtem dłoń. Ich powierzchnia jest błyszcząca, a odcień soczystej zieleni podkreśla egzotyczny wygląd całej rośliny. W warunkach domowych może zakwitać, ale zdarza się to rzadko i zwykle wymaga odpowiednich warunków wilgotności. W ogrodach o łagodnym klimacie można sadzić ją w gruncie, jednak najczęściej uprawiana jest w donicach, ponieważ umożliwia to kontrolę warunków świetlnych i temperatury.
Świetnie wygląda ustawiona w miejscach reprezentacyjnych, a jej żywa zieleń dodaje elegancji salonom, biurom czy hotelowym lobby.
Podstawy pielęgnacji
Najważniejsze jest zapewnienie roślinie przepuszczalnego, lekko wilgotnego podłoża, bogatego w próchnicę. Fatsja japońska preferuje stanowiska z rozproszonym światłem, ponieważ zbyt ostre promienie słoneczne mogą powodować oparzenia na liściach, jednak zbyt głęboki cień ograniczy intensywność wzrostu.
W okresie wiosennym i letnim warto zasilać ją nawozem do roślin zielonych, dostarczając kluczowych składników pokarmowych. Podlewanie powinno być regularne, ale niezbyt obfite, aby uniknąć przelania oraz gnicia korzeni.
W celu utrzymania ładnego pokroju i kondycji liści można od czasu do czasu przetrzeć ich powierzchnię wilgotną ściereczką i usunąć żółknące pędy.
Rozmnażanie
W warunkach domowych najłatwiejszą metodą pozostaje ukorzenianie sadzonek pędowych.
Należy wybrać zdrowy, młody pęd o długości około kilkunastu centymetrów, usunąć dolne liście i umieścić go w wodzie lub w lekkim, wilgotnym podłożu (np. mieszance torfu z piaskiem), utrzymując stałą wilgotność. Jeśli sadzonka stoi w wodzie, trzeba systematycznie wymieniać ją na świeżą, aby zapobiec rozwojowi patogenów i zgniliźnie. Dla przyspieszenia procesu można zastosować ukorzeniacz, który stymuluje wytwarzanie korzeni i zwiększa szanse na przyjęcie się rośliny.
Rozmnażanie przez nasiona też jest możliwe, ale wymaga więcej cierpliwości, ponieważ kiełkowanie może trwać nawet kilka tygodni. Najlepiej przeprowadzać je wiosną w wilgotnym, ciepłym otoczeniu. W sprzyjających warunkach młode siewki rosną dość wolno, jednak przy regularnym zraszaniu i zabezpieczeniu przed przeciągami z czasem rozwiną się w zdrowe okazy.
Choroby i szkodniki
Plamistość liści
Zazwyczaj objawia się brązowymi lub żółtawymi plamkami na powierzchni blaszek, które mogą się powiększać i zlewać. W takiej sytuacji należy usuwać porażone części, a roślinę opryskać preparatem grzybobójczym i zadbać o lepszą cyrkulację powietrza.
Mszyce
Te małe owady żerują na spodniej stronie liści i wysysają soki, co prowadzi do osłabienia rośliny i deformacji pędów. W walce z nimi pomoże oprysk naturalnym wyciągiem z czosnku lub gotowym środkiem owadobójczym, przy jednoczesnym zwiększeniu wilgotności powietrza.