Rodzaj Echeveria obejmuje ok. 150 różnych gatunków rosnących w obu Amerykach, od Kalifornii po Meksyk i Argentynę. Wiele z tych roślin trafiło do uprawy ze względu na dekoracyjne liście i efektowny pokrój. Zwarte rozetki szaroniebieskich, gruboszowatych liści najefektowniej prezentują się na parapecie słonecznego okna.
Eszeweria to nazwa utworzona na cześć hiszpańskiego botanika Anthanasia Echeverria Godoi. Szaroniebieskie liście formy glauca wyrastają w formie rozety o średnicy ok. 10 cm. Są grube i mięsiste, długości 3—8 cm i zakończone ostrym czubkiem. U roślin wystawionych na mocne słońce brzegi liści zabarwiają się na czerwono.
Eszeweria glauca zakwita pod koniec wiosny. Początkowo w środku płaskich rozetek pojawiają się zwinięte grona pąków, które w miarę rozwoju rozprostowują się, wynoszone w górę na sięgających 30 cm pędach kwiatostanowych.
Dzwoneczkowate kwiaty długości 6-10 mm są czerwono-żółte i rozwijają się kolejno od podstawy grona.
Forma niewielkiej rozety sprawia, że eszeweria jest idealną rośliną do miniaturowych ogródków skalnych i kaktusowych. Przykrycie powierzchni podłoża warstwą gruboziarnistego piasku lub żwiru nie tylko dodaje uroku małym roślinkom, ale również chroni je przed gniciem. Pojedyncze eszewerie ładnie wyglądają posadzone w grupie innych sukulentów, jak np. drzewko szczęścia lub grubosz szablasty (Crassula falcata).
Podstawowe znaczenie ma oszczędne podlewanie, szczególnie gdy jest chłodno. Rośliny należy nawadniać od dołu, aby uniknąć uszkodzenia wilgotnych liści przez promienie słoneczne. Eszeweriom należy zapewnić tak dużo światła, jak to jest tylko możliwe. Aby zakwitnąć w następnym roku, eszewerie potrzebują spoczynku zimowego w chłodnym, ale wolnym od mrozu pomieszczeniu. Latem można je z powodzeniem wystawić na zewnątrz, w słoneczne i zaciszne miejsce.
Pielęgnacja
Jak większość sukulentów, eszeweria nie nastręcza problemów w uprawie, pod warunkiem, że nie jest zbyt obficie podlewana. Aby zakwitła, musi przejść okres spoczynku zimowego w chłodnym pomieszczeniu. Młode rośliny przesadzamy co roku wiosną, starsze co dwa lata do doniczek ze specjalnym podłożem dla kaktusów.
Latem podlewamy umiarkowanie i pozwalamy, aby pomiędzy kolejnymi zabiegami podłoże porządnie przeschło. Zawsze nawadniamy od dołu. Zimą podlewamy bardzo oszczędnie; podłoże powinno być prawie suche.
W sezonie wegetacyjnym eszewerie zasila się raz na dwa tygodnie rozcieńczonym nawozem. Zimą rośliny nie nawozi się. Eszeweria powinna mieć dużo światła - okno o południowej wystawie będzie dla niej idealnym miejscem. Zimą ustawiamy ją w miejscu jasnym i chłodnym. Przez prawie cały rok odpowiednia do jej uprawy jest normalna temperatura pokojowa. Aby roślina zakwitła, trzeba zapewnić jej zimą spoczynek w temperaturze ok. 10°C.
Rozmnażanie przez sadzonki liściowe
- Delikatnie odrywamy od rośliny matecznej zdrowy, niepomarszczony liść i okładamy go na kilka godzin, aby rana w miejscu oderwania zaschła.
- Sadzonkę umieszczamy w płaskiej doniczce z ziemią kompostową przykrytą z wierzchu 6 mm warstwą gruboziarnistego piasku lub perlitu. Sadzonek nie trzeba przykrywać. Ustawiamy je w jasnym miejscu chronionym przed ostrym słońcem i oszczędnie podlewamy.
- Ukorzenianie się sadzonki trwa kilka tygodni, potem u jej podstawy pojawia się mała rozetka liści. Gdy rozetka podrośnie na tyle, że będzie można ją przesadzić, przenosimy ją do doniczki z mieszanką gruboziarnistego piasku lub perlitu oraz ziemi kompostowej (1 część piasku na 4 części ziemi).
Choroby i szkodniki
Brak kwitnienia
Oznacza, że okres spoczynku przebiegał w zbyt wysokiej temperaturze lub że roślina była w tym czasie nawożona. Zapewniamy jej spoczynek zimowy w temperaturze 10-13°C i podlewamy bardzo oszczędnie.
Wełnowce
Białe, wełniste kulki na nerwach liści są oznaką porażenia przez wełnowce. Usuwamy szkodniki wykałaczką lub pałeczką kosmetyczną zwilżoną rozcieńczonym insektycydem. W przypadku ciężkiego porażenia stosujemy odpowiedni insektycyd, postępując zgodnie ze wskazówkami na opakowaniu.