Miała rację grecka poetka Safona, która przed wiekami nazwala różę "królową kwiatów, dumą roślin, powabem arkadii, błyszczącą barwą łąk i źrenicą kwiatów". Tak zostało do dzisiaj. Zachwycamy się różami ze względu na ich wygląd, kształt, barwę i zapach kwiatów. Róże zaskakują nas bogactwem form, barw i odmian powstających zgodnie z modą.
W kolekcjach występują odmiany mające 100-letnią już historię, które znowu stają się modne. Z tego powodu wyodrębniono ostatnio grupę róż historycznych i angielskich powstałych ze skrzyżowania starych odmian z nowoczesnymi. Otrzymano zadziwiające miłośników tych kwiatów odmiany, które odziedziczyły po starych różach pełne i pachnące kwiaty, zaś po nowoczesnych wspaniałe kolory oraz cechę powtarzania kwitnienia.
Hodowla nowych odmian odbywa się nieustannie od dziesiątków lat w różnych rejonach świata. Do Polski trafiają tylko nieliczne z nich, przywożone przez kolekcjonerów i producentów kwiatów. Na naszych działkach rosną więc najczęściej odmiany starsze, pochodzące z rodzimych szkółek. Mają tę przewagę nad nowymi, że są sprawdzone w polskim klimacie, odporniejsze na choroby, a jednocześnie ciągle piękne.
Różnorodność w obrębie róż przewyższa pozostałe rośliny ozdobne. W systematyce róż występują sekcje, gatunki, typy, rasy i odmiany. Dla uproszczenia posługujemy się podziałem róż na grupy użytkowe. Na terenie Polski w stanie naturalnym spotyka się ok. 25 gatunków róż, które zaliczamy do grupy róż dzikich . Krzewy ich są zazwyczaj wysokie, a kwiaty pojedyncze lub półpełne o barwie różowej lub białej. Kwitną jeden raz w ciągu sezonu wegetacyjnego, a następnie zawiązują barwne dekoracyjne owoce. Sadzi się je jako żywopłoty lub grupy krzewów. Podobne zastosowanie ma grupa róż parkowych. Na skarpach i skłonach sadzone są róże okrywowe o silnym, płożącym wzroście.
Miłośnicy róż jednak najchętniej sadzą na działkach róże wielkokwiatowe zwane także herbatnimi. Ich odmiany są dostępne we wszystkich odcieniach oprócz barwy niebieskiej i czarnej. Odmiany o niedostępnych kolorach są od dawna poszukiwane przez hodowców. Można jednak uzyskać tylko barwę zbliżoną do niebieskiej tj. lila lub fioletową (np. odm. 'Charles de Gaulle', 'Blue Bajou', 'Mainzner Fastnacht'). Podobnie nie ma też róży czarnej, ponieważ "nie do twarzy jest królowej w żałobie", uzyskano jednak wiele odmian o barwie ciemnoczerwonej (np. 'Papa Meilland', 'Burgund', 'Mr. Lincoln', ‘Schwarze Madonna’).
Wielbiciele róż mówią, że duszą róży jest jej zapach. Silniejszym zapachem najczęściej charakteryzują się róże ciemne, o dużej liczbie płatków oraz te, które rosną na glebach ciężkich. Od dawna pozyskiwano z róż cenny olejek używany do komponowania perfum, kosmetyków i potraw w kuchni. W tym celu uprawiane są dwa gatunki: w Bułgarii róża kazanłycka (Rosa clamascena 'Trigintipetala’) i we Francji róża stulistna (Rosa centifolia).
Ogromne znaczenie dekoracyjne ma grupa róż wielokwiatowych, zwanych też rabatowymi. Sadzi się je na tle zieleni trawnika lub krzewów iglastych. Z powodu dużej masy kwitnących jednocześnie kwiatów, tworzą dekoracyjne barwne plamy.
Najmniejsze kwiaty i niskie krzewy tworzą róże miniaturowe. Sadzi się je w doniczkach, w skrzynkach balkonowych, a także w ogródkach skalnych i na małych rabatkach. Wdzięku dodaje im pokrój i różny kształt kwiatów, począwszy od cylindrycznych, wydłużonych (odm. 'Baby Baccara') przez kuliste głębokie (odm. 'Kutno') i płaskie rozetowe (odm. 'Cricri'), aż do pojedynczych (odm. 'Pilar Dot').
Właściwa, staranna pielęgnacja i uprawa róż połączona z przyjazną środowisku ochroną przed chorobami i szkodnikami sprawi, że róże będą wyglądały pięknie i cieszyły otoczenie.