Difenbachia jest jedną z najłatwiejszych w uprawie roślin doniczkowych. Trwała, odporna na niedostatek światła, rośnie bujnie i okazale, szybko odrastając po cięciu odnawiającym, może stanowić kolorystyczne urozmaicenie zielonych kompozycji lub niezwykły akcent pośród roślin kwitnących.
Nazwa rośliny pochodzi od nazwiska J. Dieffenbacha, cesarskiego ogrodnika z pałacu Schönbrunn w Wiedniu. Jej ojczyzną są tropikalne lasy deszczowe Brazylii i Kolumbii.
Difenbachia jest jedną z najpiękniejszych roślin o ozdobnych liściach, a przy tym nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji - dzięki temu stała się bardzo popularna. Warto jednak pamiętać, że jej sok jest trujący. Dlatego po wszelkich zabiegach, przy których skóra wchodzi w kontakt z sokiem, trzeba starannie umyć ręce wodą z mydłem. Poza tym, lepiej trzymać ją z dala od dzieci i zwierząt domowych.
Difenbachia może występować w licznych odmianach, ale ich wspólną cechą są duże, szerokie liście wyrastające z mocnej łodygi. Ponieważ z czasem difenbachia staje się nieco rozłożysta, nie zaleca się jej do uprawy w miejscach o zbyt ograniczonej przestrzeni.
W doniczce difenbachia może dorastać do 1,2—1,5 m wysokości. Jeśli staje się zbyt wysoka, można ją przyciąć. Ze starej łodygi odbiją nowe liście, a odcięty pęd można wykorzystać na sadzonki.
Sposoby ekspozycji
Difenbachia może stanowić ozdobę sama w sobie lub w grupie z innymi roślinami. Ze względu na dużą powierzchnię liści idealnie nadaje się na tło dla roślin kwitnących.
Podstawy pielęgnacji
Difenbachia jest rośliną łatwą w uprawie. Usuwajmy żółknące liście, ewentualnie ścinamy pęd 10 cm nad ziemią, gdy roślina stanie się zbyt duża na przeznaczone dla niej miejsce.
Mniejsze rośliny przesadza się na wiosnę do ziemi kompostowej. Starsze okazy mogą pozostać w tej samej doniczce, ale wiosną należy je zasilić nawozem. Latem difenbachia wymaga obfitego podlewania, ale pomiędzy kolejnymi zabiegami wierzchnia warstwa podłoża powinna nieco przeschnąć. Zimą podlewanie należy ograniczyć.
W czasie sezonu wegetacyjnego od marca do października zasilamy roślinę nawozem płynnym dodawanym do wody przy podlewaniu. Zimą nawożenie jest zbędne.
Difenbachia może tolerować słabsze oświetlenie, ale latem potrzebuje dużo światła rozproszonego. Zimą można ją ustawić nawet w miejscu o bezpośrednim nasłonecznieniu. Jednak latem należy tego unikać, gdyż słońce powoduje uszkodzenia liści. Chrońmy ją przed przeciągiem, latem optymalna temperatura wynosi 24°C, zimą 18-21°C.
Rozmnażanie
Sadzonki wierzchołkowe
1. Gdy roślina traci dolne liście i robi wrażenie wybujałej, odciamy fragment pędu wraz z wierzchołkiem i wstawiamy go do wody do czasu, aż się ukorzeni.
2. Sadzonkę umieszczamy w wilgotnej mieszance równych części torfu i piasku.
3. Doniczkę z sadzonką osłaniamy torebką foliową wspartą na pałąku wbitym w podłoże lub umieszczamy w mnożarce, zapewniając jej jasne, rozproszone światło.
4. Gdy się ukorzeni, zdejmujemy torebkę albo wyjmujemy sadzonkę z mnożarki, podlewamy, zasilamy nawozem i przesadzamy wraz z bryłą ziemi do większego pojemnika.
Sadzonki pędowe
1. Z pozostałej, bezlistnej części łodygi można pobrać sadzonki pędowe. Pęd dzielimy na fragmenty długości 8 cm i układamy je na boku w doniczce, lekko zagłębione w podłożu, oczkiem zwrócone do góry.
2. Doniczki osłaniamy torebkami foliowymi i trzymamy w temperaturze ok. 22°C.
3. Po 2-3 tygodniach sadzonki wykształcą korzenie. Przesadzamy je pojedynczo do doniczek i postępujemy jak z dorosłymi roślinami.
Choroby i szkodniki
Plamy na liściach
Brązowe plamy na liściach mogą pojawiać się zimą u odmian biało-zielonych i oznaczają przenawożenie, zbyt suche podłoże lub zbyt niską wilgotność powietrza. Podlewamy roślinę, zraszamy liście i przerwamy nawożenie.
Żółknięcie dolnych liści
Może być skutkiem nadmiernego podlewania w czasie zimy. Podlewajmy oszczędniej.
Przędziorki
Mogą atakować difenbachie, powodując opadanie liści. Do zwalczania szkodnika używamy odpowiedniego insektycydu i regularnie zraszamy roślinę.