Difenbachia (Dieffenbachia bowmannii) pochodzi z dziewiczych lasów Ameryki Południowej i Środkowej. Została sprowadzona do Europy przy końcu XIX w.
Pośród 30 znanych gatunków najbardziej interesująca jest D. bowmannii i jej odmiany, na przykład 'Exotica Perfecta'. Na wzniesionym pędzie osadzone są owalne lub wydłużone, lancetowate liście, barwy ciemnozielonej z białymi lub żółtymi plamkami. Kwiaty mają piękny kształt, ale o barwach bez wartości dekoracyjnych.
Difenbachia latem rośnie w półcieniu, zbyt dużo światła powoduje, że liście tracą swe szczególne zabarwienie: żółkną im wierzchołki i zasychają. Zimą przeciwnie, niedostatek światła obniża trwałość pędów i kwiaty źle się wybarwiają. Roślina wymaga wysokiej wilgotności powietrza. Źle znosi skoki temperatury i przedłużające się obniżenie temperatury poniżej 20°C. Jej optymalny rozwój przebiega w temperaturze 22-25 °C. Uprawia się w podłożu z torfu i ziemi liściowej lub w mieszaninie torfu z ziemią ogrodową (3:1), o pH 5,0-5,5.
Przesadza się co roku, od marca do sierpnia. Podlewa natomiast codziennie, gdyż difenbachie wymagają dużo wody. Woda do podlewania nie może być zimna. Od marca do października zasila się roztworem nawozu wieloskładnikowego, o stężeniu 0,2-0,3%, pamiętając przy tym o wyrównanym stosunku azotu do potasu.
Difenbachia łatwo się rozmnaża przez sadzonki wierzchołkowe o 3-5 liściach lub przez sadzonki pędowe z jednym pąkiem. Szybko ukorzenia się w wodzie, torfie lub w lekkiej ziemi inspektowej.
Najbardziej rozpowszechnione są 2 odmiany gatunku: D. maculata 'Rudolph Roehrs' i 'Pia'. Inny, interesujący gatunek to D. amoena, którego odmiany 'Tropic White' i 'Trophic snow' mają duże plamiste liście i osiągają w mieszkaniu wysokość do 120-150 cm.
Difenbachia często cierpi na opadanie dolnych liści, czego nie sposób powstrzymać. Bardzo dobre rezultaty uzyskuje się sadząc rośliny w oknie kwiatowym lub witrynie, gdzie można utrzymać odpowiednio wysoką wilgotność powietrza. Wszystkie gatunki difenbachii doskonale udają się w uprawie hydroponicznej.