Cyneraria (Cineraria hybrida) to dawna, chociaż nadal często używana nazwa jednego ze starców - starca popielnego (Senecio cruentus). Wielu zna tę roślinę pod nazwą popielnik, która związana jest z naturalnym miejscem występowania tego gatunku.
Kto spędza urlop w lutym na Wyspach Kanaryjskich, może podczas wędrówek w głąb lądu podziwiać kwitnące okazy starca popielnego, rosnące na skalach i popiołach wulkanicznych. W naturze jest to roślina wieloletnia, o prostej łodydze wysokości 40-60 cm. Jej koszyczki, czyli kwiatostany świad czące o przynależności cynerarii do astrowatych (Asteracae), mają barwę purpurowoczerwoną.
Jako roślinę ozdobną zaczęto uprawiać cynerarię w połowie w XIX wieku, w Anglii i we Francji. Obecnie silnie rosnące odmiany uprawia się w ciepłych krajach na rabatach, natomiast do dekoracji wnętrz mają zastosowanie głównie zwarte, niskie odmiany (wysokości 15-25 cm). W sprzedaży pojawiają się one od stycznia do maja. Po przymrozkach można je też posadzić w skrzynkach balkonowych.
Poszczególne odmiany różnią się barwą, kształtem i wielkością koszyczków (rzadkością są odmiany pełne), a także terminem kwitnienia i wysokością. Warte polecenia są odmiany polskiej hodowli, o dużych kwiatostanach (średnicy 6 cm): amarantowa - Bachus, ceglastobrązowa - Mars, niebieska - Neptun, a także mieszańce heterozyjne, charakteryzujące się zwartym pokrojem i dużą trwałością w mieszkaniu. Ta grupa odmian pojawia się w handlu od października do marca.
Cynerarie to kwiaty sezonowe, dekorują nasze mieszkania zwykle przez kilka tygodni. W tym okresie nie nawozimy ich, ponieważ wystarczy im dawka nawozu, jaką otrzymały u producenta. Później trzeba je wyrzucić.
Producenci rozmnażają cynerarię przez wysiew nasion w szklarni. W domu jest to bardzo kłopotliwe i trudno uzyskać ładne okazy, dlatego lepiej kupić rośliny w kwiaciarni. Wybieramy taką, która dopiero zaczyna kwitnąć i ma ładny pokrój.
Niekiedy pod kwiatami i na liściach pojawiają się mszyce. Ich rozwojowi sprzyja ciepło i suche powietrze. Szkodniki zwalczamy, opryskując rośliny np. Pirimorem w aerozolu, Afiololem lub Bioinsektem. Cynerarie mogą też zostać porażone przez choroby grzybowe: mączniaka rzekomego albo mączniaka prawdziwego. Aby tego uniknąć, zapewniamy roślinie dobry dostęp powietrza.
Cyneraria najpiękniej kwitnie w chłodnych pomieszczeniach (o temperaturze 10-15°C), do którego dociera dużo rozproszonego światła słonecznego. Najlepiej ustawiać ją na parapetach okien o wystawie północnej lub wschodniej.
Rośliny podlewamy w taki sposób, by podłoże było zawsze umiarkowanie wilgotne. Nie należy dopuścić nawet do krótkotrwałego przesuszenia, gdyż kwiaty wtedy szybko więdną, a liście żółkną. Wodę wlewamy na podstawkę, a po 15-30 minutach jej nadmiar usuwamy. Cyneraria nie powinna być spryskiwana, bo może to wywołać brązowawe plamy na liściach. Roślina lubi jednak wysoką wilgotność powietrza, dlatego doniczkę warto owinąć wilgotnym mchem albo w jej pobliżu ustawić nawilżacz.