Rodzaj Cissus obejmuje rośliny blisko spokrewnione z winoroślą. Większość z nich to pnącza. Najbardziej znanym gatunkiem cissusa jest uniwersalna i bardzo elegancka pokojowa roślina pnąca - cissus australijski. Długie, pnące pędy tej rośliny wyglądają równie efektownie opadając z wysokiej żardiniery, jak i spływając dekoracyjnie z wiszącego kosza.
Naturalnym siedliskiem tego cissusa są wilgotne lasy południowo-wschodniej Australii, gdzie wspina się po pniach i gałęziach. Roślina rozrasta się szybko, dzięki wąsom czepnym wspinając się po każdej podporze. Roczny przyrost długości pędów cissusa może sięgać nawet 60 cm. W warunkach naturalnych rośliny te dorastają do 5 m wysokości, ale jako rośliny pokojowe nie przekraczają 1,8-3 m wysokości i 60-90 cm szerokości. Regularne cięcie formujące pozwala nadawać im bardziej zwarty pokrój.
Liście cissusa są jajowate lub sercowate, długości 8-10 cm. Ich górna strona jest ciemnozielona, zaś spód nieco jaśniejszy. Niepozorne, małe, zielonkawe kwiaty cissusa pojawiają się w rozgałęzionych kwiatostanach przez cały lipiec, a po przekwitnięciu ich miejsce zajmują jadalne, czarne jagody.
Ze względu na silny wzrost, cissus australijski jest rośliną dość uniwersalną. Jeśli ma dużo przestrzeni oraz podporę w postaci kratki lub drucianej siatki, może porastać ściany, tworząc zielone zasłony. Można go również posadzić jako tło dla niskich roślin pierwszego planu, a także wykorzystać do podzielenia przestrzeni zieloną ścianką działową. Długie, pnące pędy doskonale nadają się na obramowanie drzwi, obrazów, luster i okien. Można go też uprawiać jako roślinę o pędach zwieszonych, obsadzając nim wiszący kosz lub ustawiając doniczkę na wysokiej półce.
Podstawy pielęgnacji
Cissus nie wymaga wiele troski, ale trzeba mu zapewnić miejsce oświetlone światłem rozproszonym. Roślinę należy przesadzać raz do roku wiosną do doniczki o rozmiar większej od poprzedniej, stosując ziemię kompostową. Dużych roślin nie przesadza się, a jedynie co roku wymienia górną warstwę podłoża w dotychczasowej doniczce. Wiosną i latem podlewać roślinę obficie, tak by podłoże było stale lekko wilgotne. Zimą należy podlewać oszczędnie - podłoże powinno przeschnąć między kolejnymi zabiegami.
Od początku wiosny aż do końca lata zasilamy cissusa raz na dwa tygodnie uniwersalnym nawozem płynnym.
Cissus antarctica lubi światło rozproszone. Unikajmy silnego nasłonecznienia w godzinach południowych, które powoduje powstawanie przejrzystych plam na liściach, a także ich usychanie. Jest to wprawdzie roślina ciepłolubna, jednak bardzo dobrze reagująca na obniżenie temperatury zimą do ok. 13°C.
Rozmnażanie
Cissusa australijskiego rozmnaża się wiosną lub na początku lata, gdy pojawiają się nowe pędy.
1. Pobieramy sadzonkę o długości 20 cm z młodego pędu bocznego wraz z małym fragmentem pędu głównego (sadzonka z piętką). Usuwa,y dolną parę liści i zanurzamy koniec w ukorzeniaczu. 4-5 sadzonek umieszczamy w doniczce z mieszanką równych części torfu i perlitu.
2. Doniczkę osłaniamy torebką foliową i ustawiamy ją w ciepłym, jasnym miejscu.
3. Gdy pojawią się nowe przyrosty, usuwamy torebkę i oszczędnie podlewamy sadzonki, pozwalając, by wierzchnia warstwa podłoża przesychała na głębokość ok. 1 cm między kolejnymi zabiegami.
4. Dobrze rozwinięte sadzonki przesadzamy pojedynczo do doniczek z ziemią kompostową i traktujemy tak jak starsze rośliny. Aby pobudzić je do bujnego wzrostu, należy uszczknąć wierzchołki wzrostu pędów, a wiosną skrócić wszystkie pędy o jedną trzecią długości.
Choroby i szkodniki
Liście opadają
Jeśli liście kurczą się, podsychają i opadają, jest to znak, że cissus ma zbyt ciepło i zbyt sucho. Przestawić roślinę w chłodniejsze miejsce i regularnie zraszać wodą.
Liście żółkną
Żółknięcie liści wokół nerwów powodowane jest przez przędziorki. Sprawdźmy spodnią stronę liści - powinny być tam delikatne pajęczynki oraz szkodniki. Jeśli porażenie jest słabe, opryskujemy roślinę środkiem zawierającym naturalne kwasy tłuszczowe. W cięższych przypadkach stosujemy insektycyd systemiczny.