Cibora papirusowa (Cyperus papyrus), potocznie zwana po prostu papirusem, jest piękną uroku rośliną ozdobną. Rośnie bujnie i wysoko, ale wymaga dużej ilości światła i wilgoci. Charakterystyczne pędy z pióropuszem liści sprawiają, że znajduje wielu entuzjastów jako roślina oranżeryjna. Uprawa jest dość łatwa - wystarczy zapewnić roślinie odpowiednie warunki uprawy.
Nie ma chyba rośliny, która odegrałaby większą rolę w rozwoju naszej cywilizacji niż papirus. Przez tysiące lat człowiek używał pędów tej rośliny do produkcji papieru, a zachowane na nim zapiski należą do najstarszych zabytków kultury piśmiennej. Cibora papirusowa należy do licznego rodzaju Cyperus, obejmującego przeszło 600 gatunków roślin jednorocznych i zimozielonych bylin, zaliczanych do rodziny ciborowatych (Cyperaceae).
Cibora tworzy efektowne, pełne wdzięku kępy, rosnące w warunkach naturalnych nad brzegami Nilu. W uprawie wymaga ciepłego otoczenia o wysokiej wilgotności, które najłatwiej można stworzyć w ciepłej, słonecznej oranżerii. W czasie aktywnego wzrostu optymalna temperatura otoczenia powinna wynosić ok. 21°C.
Papirus jest rośliną błotną, więc potrzebuje bardzo dużo wody i wysokiej wilgotności powietrza. Najprostszym sposobem zapewnienia mu takich warunków jest ustawienie doniczki w głębokim pojemniku z wodą, której nigdy nie powinno zabraknąć, szczególnie w sezonie wegetacyjnym.
W dobrych warunkach Cyperus papyrus może dorastać do 3 m wysokości. Zwykle jednak osiąga 1,2-2 m, co i tak czyni z niej roślinę dominującą.
Długie łodygi papirusu mają trójkątny przekrój i ciemnooliwkowy kolor. Na ich szczycie znajdują się 2-3 równowąskie liście, które jednak giną niemal całkowicie w bujnym pióropuszu delikatnych szypułek z małymi, wiatropylnymi kwiatami, nadającymi papirusowi charakterystyczny wygląd.
Pielęgnacja
Cibora papirusowa jest rośliną, o którą nietrudno zadbać. Najważniejsze, to zapewnić mu odpowiednio wysoką temperaturę i wilgotność podłoża. Poza tym konieczne jest regularne zraszanie liści.
Do uprawy stosujemy ziemię gliniastą i przesadzamy rośliny wiosną. Duże okazy wymagają doniczek o średnicy nawet do 25 cm. Podlewamy obficie o każdej porze roku, a szczególnie w czasie sezonu wegetacyjnego. Najlepszą metodą podlewania jest ustawienie doniczki w pojemniku z wodą o głębokości ok. 8 cm i uzupełnianie jej w miarę potrzeby.
W trakcie sezonu wegetacyjnego zasilamy raz na 4 tygodnie rozcieńczonym nawozem płynnym. Ustawiamy doniczkę w jasnym miejscu, ale o niezbyt intensywnym bezpośrednim nasłonecznieniu.
Latem utrzymujemy temperaturę w granicach 15-24°C, a zimą 15-18°C. Nie dopuszczamy do spadków temperatury poniżej 15°C. Rośliny stojące w podstawce z wodą będą miały wystarczającą wilgotność powietrza.
Rozmnażanie
Ciborę papirusową rozmnaża się przez podział kępy wiosną, gdy rozpocznie ona okres aktywnego wzrostu. Do podziału najlepiej wybierać rośliny, które wypełniły już całkowicie doniczkę. Ponieważ papirus właściwie przez cały czas stoi w wodzie, należy przygotować sporo starych gazet, na których będzie można osączyć korzenie rośliny po wyjęciu z doniczki.
Roślinę wyjmujemy z pojemnika i nacinamy płytko kępę nożem, jedynie na tyle, żeby dało się wsunąć palce w nacięcie, po czym rozdzielamy ją rękami.
Każdy z fragmentów kępy sadzimy w oddzielnej doniczce, nieco mniejszej niż dotychczasowa, wypełnionej ziemią gliniastą. Sadzimy je nie głębiej niż rosły i traktujemy dalej jak rośliny dorosłe, ustawiając doniczki na podstawkach z wodą.
Choroby i szkodniki
Mączlik
Białe muszki, unoszące się spomiędzy liści i kwiatów przy poruszeniu rośliny, to mączliki. Stosujemy odpowiedni insektycyd, powtarzając zabieg co 2 tygodnie, aż do czasu pozbycia się szkodników.
Liście brązowieją
Najpewniej roślina została przesuszona. Podlejmy ją niezwłocznie i ustawmy doniczkę na podstawce z wodą. W środowisku naturalnym papirus rośnie na terenach bagnistych w ciepłym klimacie i w mieszkaniu należy mu zapewnić podobne warunki.
Szypułki z kwiatami usychają
Zimą zapewnijmy roślinie temperaturę powyżej 15°C. Zbyt niska temperatura powoduje usychanie liści i kwiatów.