Brunfelsja (Brunfelsia pauciflora) jest krzewem o wzniesionych lub zwisających pędach i trwałym ulistnieniu; liście są długie, lancetowate, błyszczące, ciemnozielone. Pochodzi z Brazylii. Zwykle kwitnie od stycznia do kwietnia; tworzy baldaszkowate kwiaty fioletowe lub purpurowe. Rozmnażanie jest trudne, co hamuje rozprzestrzenianie się tej interesującej rośliny.
Sadzonki wierzchołkowe ukorzeniają się przez kilka miesięcy w szklarni, w podłożu o temperaturze 28-30°C. Z tego względu zaleca się stosowanie preparatów chemicznych, które przyspieszają wytwarzanie korzeni. W wypadku tej rośliny nie bierze się prawie nigdy pod uwagę rozmnażania jej w mieszkaniu.
Brunfelsję uprawia się w temperaturze 15-25°C w świetle rozproszonym. Bezpośrednie promienie słoneczne uszkadzają liście, a nagłe skoki temperatury powodują ich opadanie. W okresie wegetacji podlewa się obficie i zrasza liście. Uprawia się w podłożu o odczynie kwaśnym (pH 4,0-5,5), będącym mieszaniną ziemi z iglastej ściółki leśnej, torfu i ziemi mineralnej (1:2:0,5). Do tego dodaje się wiórków rogowych lub zmielonych rogów, a w okresie wegetacji zasila się raz na tydzień płynnym nawozem wieloskładnikowym o stężeniu 0,1%. Od października do stycznia ogranicza się podlewanie zapewniając roślinom okres spoczynku w temperaturze 10—14°C, jednakże w tym czasie pozostawia się rośliny w miejscu oświetlonym, blisko okna.
Zastosowanie brunfelsji jest dosyć ograniczone. Podczas całego okresu uprawy brunfelsja wymaga wysokiej wilgotności powietrza, dlatego najczęściej umieszcza się ją pojedynczo w szklarni lub w tropikalnej witrynie. Dzięki uszczykiwaniu pędów uzyskuje się większe ich rozgałęzienie i bardziej zwarty pokrój.