W lasach subtropikalnych Himalajów i w Azji Wschodniej rosną tylko trzy gatunki z rodzaju Aucuba. Dla ogrodnika najbardziej interesująca jest Aukuba japońska (Aucuba japonica). Przede wszystkim uprawia się odmianę 'Variegata', krzew, który może osiągać u nas wysokość około 1 m. Liście ma lancetowate, dość rzadko ząbkowane, ułożone naprzeciwlegle. Blaszka liściowa jest skórzasta. Dzisiaj uprawia się wyselekcjonowane odmiany o liściach pstrych, z żółtymi plamkami. Egzemplarze żeńskie tworzą dekoracyjne, jednonasienne, jasnoczerwone jagody.
Aukuba japońska zimą przystosowuje się do temperatury 2-5 °C; latem dobrze rozwija się w półcieniu, a nawet znosi dość duży cień. Uprawia się ją w podłożu utworzonym z kompostu i torfu (3:1), o pH 6-7,5. Młode rośliny przesadza się co roku w okresie od lutego do maja, natomiast rośliny starsze raz na 2 lata.
Aukuba japońska powinna być częściej podlewana latem, ale podłoże stale wilgotne może spowodować żółknięcie liści. Zimą podlewanie ogranicza się do minimum i unika zbyt wysokiej wilgotności powietrza, co może sprzyjać wystąpieniu na liściach plam pochodzenia grzybowego. Od kwietnia do sierpnia raz na 3 tygodnie podłoże wzbogaca się płynnym nawozem wieloskładnikowym o stężeniu 0,2-0,3%.
Aukubę rozmnaża się od lutego do maja lub nawet jeszcze w sierpniu przez sadzonki wierzchołkowe, które łatwo ukorzeniają się w torfie, o temperaturze 22-24°C. Roślinę sadzi się pojedynczo do dużego pojemnika i ustawia w pomieszczeniu chłodnym: w korytarzu, na holu, przy wejściu itp.
Nieco wyższa temperatura zimą nie jest dla niej sprzyjająca. Przeciągi powodują zwykle opadanie liści. Bardzo łatwo można roślinę formować przez cięcie; uzyskane sadzonki mogą być wykorzystane do rozmnażania. Aukuby są roślinami dwupiennymi, a zatem jeśli chce się otrzymać owoce i nasiona należy uprawiać obok siebie dwa egzemplarze - męski i żeński. Latem, po stopniowym przyzwyczajeniu roślin do ciepła, duże egzemplarze można umieścić na zewnątrz w półcieniu. Roślina znosi dobrze jesienne obniżenie temperatury do 0°C. Błędy popełnione w uprawie sprzyjają zaatakowaniu aukuby przez mszyce i nicienie.