Nerina

Nerina (Nerine) obejmuje około 15 gatunków. Jest rozpowszechniona w południowej Afryce. Wszystkie gatunki mają wąskie, gładkie i błyszczące liście. Łodyga wyrasta na ok. 30 cm, a na jej szczycie tworzy się kwiatostan złożony z dużych barwnych kwiatów. Kwiaty są różowe tub czerwone z wywiniętymi do tyłu płatkami korony i długimi pręcikami. Obecnie coraz trudniej spotkać oryginalne, wyjściowe gatunki. Najbardziej znane są różne odmiany gatunku Nerine sarniensis.

Nerina została sprowadzona do Europy w niezwykły sposób: na pewien japoński statek, który zawinął do portu w Kapsztadzie załadowano cebulki. Niedługo potem statek zatonął w kanale La Manche. Jakiś czas później wzdłuż wybrzeży wyspy Guernsey wyrosły licznie, przepięknie kolorowe kwiaty. Przez wiele lat wierzono, że ojczyzną tych roślin jest Japonia - cebulki pochodziły przecież z japońskiego statku...

N. sarniensis i N. bowdenii są dość odpornymi gatunkami. W południowej Europie można je uprawiać w ogrodzie, u nas są roślinami pokojowymi, wykorzystywanymi także na kwiat cięty. N. bowdenii dorasta do wysokości 50 cm. We wrześniu rozkwita 8-10 jasnoróżowych kwiatów z ciemnoróżowymi pręgami biegnącymi przez środek każdego z płatków korony. Okazały baldach ma szerokość aż 25 cm.

Nerina jest rośliną cebulową o wąskich spiczastych liściach, które z reguły pojawiają się dopiero po przekwitnięciu. Łodygi mają długość 30-50 cm. W naszym klimacie roślina kwitnie od września do listopada. Kwiaty są czerwone, różowe, pomarańczowe lub białe. W wielokwiatowych kwiatostanach zebranych jest 8-12 kwiatów. Pachną słabo.

Roślina znosi silne naświetlenie, nawet prażące słońce. Dobrze rozwija się w normalnej temperaturze pokojowej. Po zwiędnięciu, gdy nerina przejdzie w okres spoczynku, musi być przechowywana w niższej temperaturze - od 12 do 15°C. Od sierpnia do marca nerina wymaga obfitego podlewania i nawożenia. W okresie spoczynku, od połowy marca do lipca rośliny nie podlewa się i nie zasila nawozem.

Nerinę przesadza się jedynie co 3-4 lata w końcowej fazie spoczynku. Można w każdym roku wymienić wierzchnią warstwę podłoża. Nadaje się do tego zwykła ziemia, lepsza jest jednak mieszanka ziemi kompostowej, torfu i piasku. Rozmnażać można nerinę z cebulek przybyszowych w sierpniu lub z dojrzałych nasion, które wysiewa się na wiosnę.

Nerina dzięki swym pięknym, okazałym kwiatom doskonale nadaje się do kompozycji z roślinami o ozdobnych liściach. Jest również często używana jako kwiat cięty.  Roślina jest blisko spokrewniona z krasnokwiatem, który jest jednak znacznie bardziej popularny i w przeciwieństwie do neriny kwitnie latem.

Duży Baner Mały Baner

Sorry, this website uses features that your browser doesn’t support. Upgrade to a newer version of Firefox, Chrome, Safari, or Edge and you’ll be all set.